Terapia blizny wprowadzana jest w rehabilitacji pozabiegowej w celu zmniejszenia jej widoczności, a także poprawy funkcjonalności. Do powstawania blizny przyczyniają się urazy lub różnego rodzaju zabiegi chirurgiczne, w których dochodzi do przerwania ciągłości skóry oraz głębiej położonych tkanek. Nie da się zapobiec jej wytworzeniu, jednak można wpłynąć na jej wygląd oraz prawidłowy przebieg gojenia, co zmniejszy ryzyko późniejszych powikłań związanych z patologicznym zbliznowaceniem struktur.
Brak mobilności powstałej blizny może doprowadzić do powikłań takich jak przykurcze mięśniowe oraz zaburzenia postawy ciała, propriocepcji, wzorców ruchowych, a także do dolegliwości bólowych oraz przeciążeń.
Do leczenia blizn bardzo często wykorzystuje się połączenie manualnej mobilizacji bliz z fizykoterapią, która przyspiesza gojenie, usprawnia krążenie, zwiększa ruchomość i elastyczność tkanki, redukuje ból oraz zapobiega powstawaniu zrostów.